In onze dagen worden soms vragen gesteld over het huwelijk. Is het nog wel nodig? Waarom zou ik niet mogen samenwonen? Waar is dat boterbriefje voor nodig?
We leven in tijden dat veel mensen samenwonen en het huwelijk word steeds meer naar de achtergrond gewerkt.
Sommige mensen zeggen, maar als ik toch ga samenwonen met iemand en wij beloven elkaar trouw dan is dat toch ook een huwelijk?
Andere mensen zeggen, we willen het gewoon eerst proberen of we wel bij elkaar passen, en dat kan toch niet zonder dat je echt een tijd samen bent?
In deze studie willen we kijken over wat God over deze dingen zegt, voor een mens met een passie voor God zouden de woorden van God toch zwaar mogen wegen!! Niet alleen zwaarder maar als waarheid. Want Gods woord is waarheid.
(Joh. 17: 17)
God heeft een doel met de mens, dit doel is om man en vrouw samen te brengen in een éénheid, om vruchtbaar te zijn en om zichzelf als mensheid te vermenigvuldigen.
Gen 2:23 Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen is.
Gen 2:24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
Gen 2:25 En zij waren beiden naakt, Adam en zijn vrouw; en zij schaamden zich niet.
Gen 1:26 En God zeide: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis; en dat zij heerschappij hebben over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over het vee, en over de gehele aarde, en over al het kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt.
Gen 1:27 En God schiep den mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij ze.
Gen 1:28 En God zegende hen, en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt heerschappij over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!
In deze woorden zien we een beeld wat God wil met een man en een vrouw in deze wereld. God wil dat een man zich aan een vrouw verbind, verkleeft en één vlees word om zo de mensheid uit te breiden.
We zien dat God hier het verbond van het huwelijk instelt voor deze twee mensen en zo een patroon zet voor de rest van de mensheid.
We zien drie aspecten.
We zien een jonge man en een jonge vrouw die hun vader en moeder verlaten.
Hun jonge leven zijn de jonge man en de jonge vrouw bij hun vader en moeder geweest en dan is het moment aangebroken voor een huwelijk.
Twee mensen komen samen om een nieuwe verbintenis te maken, ze worden één en zetten zo de mensheid voort.
Vader en moeder kunnen geen kinderen meer krijgen, hun kinderen zetten dit patroon voort.
Hun leven lang hebben ze van vader en moeder geleerd wat het betekent om man en vrouw te zijn, en nu mogen ze dit zelf voortzetten.
In dit principe zien we ook dat vaders en moeders hun kinderen moeten loslaten.
We zien vaak dat vaders en moeders zich in het leven van hun kinderen willen mengen en dat is niet goed.
Het vaderlijke huis is verlaten, er is een nieuwe eenheid gevormd en dat moeten ouders loslaten. In deze zin is er maar ruimte voor twee mensen in een huwelijk, alles wat meer is is teveel en alles wat minder is is te weinig.
Beide jonge mensen moeten een actief deel zijn van deze nieuwe eenheid. Niet meer en niet minder. Ouders moeten leren loslaten en twee mensen moeten een éénheid gaan vormen.
Het principe van verkleving geeft aan hoe deze twee mensen die eerst twee verschillende
personen waren nu door het verbond van het huwelijk één worden. Dat is de essentie van het huwelijk. Twee harten worden één, twee levens worden één, twee emotionele levens worden één, twee lichamen worden één, twee geestelijke levens worden één, er moet een totale verkleving plaatsvinden.
Als we naar dit woord verkleven kijken zien we dat dit heel duidelijk spreekt.
01692 dabaq
1) aanhangen, kleven, dicht blijven bij, zich houden aan, zich aansluiten bij, op de hielen zitten, achtervolgen, inhalen
1a1) aanhangen, zich vastklampen aan
1a2) het houden met
1b) verenigd worden
1c1) doen aanhangen
1c2) dicht achtervolgen
1c3) inhalen
Dit gaat om de éénwording in alle facetten, lichamelijk, emotioneel, geestelijk, psychisch.
We zien dat dit woord de betekenis heeft om “aan te hangen” en om “zich bij iemand aan te sluiten”.
Dat is het beeld van verkleving. Dit is de opdracht voor getrouwde mensen. Voor beiden is er de taak om aan te sluiten en één te zijn en te blijven.
Een vlees worden.
Het één vlees worden is een referentie naar de seksuele omgang met elkaar.
Seksuele omgang in een belangrijk principe in een huwelijk. Seksuele omgang word in de Bijbel beschreven als één vlees worden. We zien dat Paulus dit zo gebruikt in 1 Kor. 6: 16.
Paulus schreef ook dat omwille van hoererij een ieder zijn eigen partner moest hebben. (1 Kor. 7: 1- 6)
Paulus beschrijft in die passage dat de man geen macht heeft over zijn eigen lichaam maar de vrouw, en de vrouw heeft geen macht over haar lichaam, maar de man.
Zo is er op het seksuele vlak een verplichting naar elkaar toe om elkaar op seksueel gebied tegemoet te komen. Dit natuurlijk binnen de grenzen van Gods wil.
We zien hier ook iets waar getrouwde mensen goed naar moeten luisteren.
De man heeft geen macht over het eigen lichaam, maar de vrouw. De vrouw heeft geen macht over het eigen lichaam, maar de man.
Dit laat zien dat er goede communicatie moet zijn over wederzijdse behoeften op het seksuele vlak. Seksuele behoeften moeten vervuld worden.
We zien hier een probleem wat zich kan voordoen in huwelijken.
Als er niet goed naar elkaar geluisterd word op het seksuele vlak kan dit leiden dat deze behoeften niet vervuld worden, dit is een reden dat mensen soms intimiteit gaan zoeken buiten het huwelijk om. Als dit gebeurd is dit nooit gerechtvaardigd maar de partner zou toch eens moeten gaan vragen waarom de ander dit heeft gedaan. Vaak zijn beiden schuldig.
Laat dit een goddelijke waarschuwing zijn. Geef elkaar wat de ander nodig heeft. Je lichaam is niet van jezelf. Ook hier zien we egoisme hoogtij vieren.
De één vlees-wording is verder een teken van liefde in het huwelijk. Sexuele intimiteit is de gave van God tussen twee mensen, man en vrouw, die voor het leven aan elkaar verbonden zijn. (Spreuken 5: 15- 19; 1 Kor. 7: 2- 5)
Conclusie:
We lezen in deze dingen dat God een man en een vrouw heeft gemaakt met een duidelijk beeld voor ogen. God heeft deze twee mensen gemaakt om tot elkaar te komen en de mensheid voort te zetten, om deze twee mensen één te maken, om deze twee mensen de bescherming van een verbond te geven en om te genieten van die nieuwe éénheid.
In de Bijbel lezen we veelvuldig over huwelijken en de daarbij horende ceremonies.
Deze ceremonies verschillen onder invloed van tijd en cultuur.
Het eerste huwelijks-verbond dat we tegenkomen is het huwelijk-verbond van Adam en Eva.
Gaan we dan verder dan vinden we veel huwelijken door het oude Testament heen en een aantal in het nieuwe Testament.
Laten we er een aantal overdenken.
We lezen over dit huwelijk in Genesis 24.
In dit hoofdstuk lezen we een verhaal over Abraham en hoe hij aan zijn knecht een opdracht geeft om naar het land van Kanaän te gaan om een vrouw voor zijn zoon Isaak te halen.
In dit verhaal zien we een aantal opzienbare zaken.
In de eerste plaats zien we de knecht van Abraham in Mesopotamie aankomen en daar Rebekka ontmoet. Als hij dan, door het antwoord van God, weet dat Rebekka de vrouw is voor Isaak geeft hij haar een gouden ring en twee armbanden van goud aan Rebekka. (22, 30, 47)
We zien dat Laban dit ziet, in vers 30, en begrijpt dat dit iets bijzonders is.
Later in het verhaal, vers 53 en 54, worden er giften gegeven aan de familie van Rebekka, we zien in dit het principe van een bruidsschat.
We zien in de tweede plaats dat Abraham tegen zijn knecht zegt dat hij voor zijn zoon een vrouw wil hebben van zijn eigen volk. Dit is voor ons al een voorbeeld dat als Christenen met mensen van hetzelfde land moeten trouwen, dus ook een Christen.
Dit voorbeeld laat zien dat er een mate van ceremonie bestond door het geven van gaven aan de schoonfamilie.
We vinden dit verhaal in Genesis 29.
Als we kijken naar het huwelijk van deze twee mensen zien we dat er een feest word gegeven door Laban, de vader van Lea, op de dag dat Lea aan Jakob word gegeven als vrouw.
Ook in dit verhaal zien we dat Jakob een vrouw neemt vanuit zijn eigen volk. (Gen. 28: 1)
Dit laat zien dat een kind van God altijd met een kind van God zou moeten trouwen.
We lezen over haar in Genesis 34.
Wat we in dit hoofdstuk lezen is geen huwelijk, maar een huwelijksaanzoek.
We zien een aantal opmerkelijke dingen die we willen benadrukken.
In dit verhaal zien we dat Dina, de dochter van Jakob, het land ingaat om de dochters van het land op te zoeken. Ze word gezien door Sichem en hij verkracht haar. Daarna gaat Sichem naar zijn vader toe (Hemor) en vraagt hem om naar de vader van Dina te gaan en haar de hand te vragen want hij had haar lief.
Toen Hemor dan naar Jakob toegaat en hem om de hand vraagt zien we dat er geschreven staat, “Vergroot zeer over mij den bruidsschat en het geschenk; en ik zal geven, gelijk als gij tot mij zult zeggen; geef mij slechts de jonge dochter tot een vrouw”.
Dit voorbeeld laat zien dat het in die dagen gewoon was een bruidsschat en geschenken te geven aan de schoonfamilie als teken van een huwelijk. Er waren dus uiterlijke tekenen gekoppeld aan het huwelijk. Ook zien we in dit voorbeeld de taak van een vader in een huwelijk.
We vinden dit verhaal in Richteren 14.
In de eerste plaats zien we dat Simson zijn vader en moeder vraagt om deze vrouw tot zijn vrouw te maken. Dit laat zien dat vader en moeder in een bepaalde mate waren betrokken in dit huwelijk en de goedkeuring daarvan.
We lezen dat Simson aan zijn vader vraagt om haar tot zijn vrouw te maken. (vers 2)
In vers 10 lezen we hoe de vader van Simson naar de vrouw is gegaan.
In dit verhaal zien we hoe er een feest word gegeven aangaande het huwelijk van Simson en zijn vrouw. (vers 10) Er word dan ook gesproken over de “zeven dagen van het feestmaal”. (vers 12, 17)
Dit verhaal laat zien dat er een feestmaal verbonden zat aan het huwelijk in de tijden van Simson. Dus ook hier zien we uiterlijke tekenen verbonden aan het huwelijk.
Dit verhaal vinden we in Ruth 4.
In dit verhaal lezen we over het lossen van land en het trouwen met Ruth.
Wat we zien is dat dit alles door getuigen word bevestigd en bezegeld.
Wat we hier zien is dat er getuigen waren gekoppeld aan belangrijke beslissingen en het huwelijk van Boaz en Ruth.
We vinden dit verhaal in Johannes 2.
In dit verhaal lezen we hoe Jezus naar een bruiloft gaat en daar een wonder verricht.
We lezen over een bruiloft, een bruidegom en een leider van het bruiloft-feest.
De leider (De hofmeester, Statenvertaling)
755 archi’triklinos
1) toezichthouden op de eetzaal, opperhofmeester
Is wat anders dan een ceremoniemeester, die een van de gasten was, aangewezen door het lot, om de anderen de wijze van drinken voor te schrijven. De opperhofmeester moest de tafels en de ligbanken plaatsen, de gangen regelen, het voedsel en de wijn van te voren proeven, enz.
Wat we in dit voorbeeld zien is dat er een bruiloft-feest was met een leider, iemand die verschillende dingen regelde voor deze bruiloft. Een soort ceremoniemeester.
In 1 Korinthe 7 zien we dat er gesproken word hoe een vader zijn jonge dochter ten huwelijk geeft.
In vers 36- 38 lezen we over vaders die hun jongedochters kon uithuwelijken.
Dit laat zien dat de vaders betrokken waren in het huwelijk van hun dochter.
Dit is ook een beeld wat we zien in het oude Testament, vaders waren altijd betrokken in het huwelijk van hun dochters.
Conclusie:
Als we kijken naar al deze voorbeelden van huwelijken in de Bijbel zien we een beeld ontstaan dat er altijd een bepaalde ceremonie aan het huwelijk verbonden was.
Dit verschilde per tijd en per cultuur, maar we zien altijd dat er uiterlijke tekenen verbonden waren aan een huwelijk, een bruidsschat, geschenken, getuigen, een hofmeester en we zien dat familie en vaders betrokken waren in het voltrekken van het huwelijk.
Als mensen gaan samenwonen worden aan deze principes niet voldaan, dus kunnen we ook niet spreken van een huwelijk.
We vinden woorden in de Bijbel over ondertrouw en ondertrouwd zijn.
Deu 20:6 En wie is de man, die een wijngaard geplant heeft, en deszelfs vrucht niet heeft genoten? Die ga henen en kere weder naar zijn huis, opdat hij niet misschien in den strijd sterve en iemand anders die geniete.
Deu 20:7 En wie is de man, die een vrouw ondertrouwd heeft, en haar niet tot zich heeft genomen? Die ga henen en kere weder naar zijn huis; opdat hij niet misschien in dien strijd sterve, en een ander man haar neme.
Wat betekenen deze woorden?
Er word in deze tekst gesproken over ondertrouw en trouwen.
Dus in Israel waren er wetten door God geven aangaande een man die ondertrouwd was met een vrouw, deze man hoefde niet te gaan strijden anders zou iemand anders misschien met de vrouw trouwen die hij al ondertrouwd had.
2 Sa 3:14 Ook zond David boden tot Isboseth, den zoon van Saul, zeggende: Geef mij mijn huisvrouw Michal, die ik mij met honderd voorhuiden der Filistijnen ondertrouwd heb.
Ook hier vinden we het principe van ondertrouwd zijn, in dit geval David.
Jer 2:1 En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:
Jer 2:2 Ga en roep voor de oren van Jeruzalem, zeggende: Zo zegt de HEERE: Ik gedenk der weldadigheid uwer jeugd, der liefde uwer ondertrouw, toen gij Mij nawandeldet in de woestijn, in onbezaaid land.
In deze tekst vinden we het woord “ondertrouw” in relatie tot Israel. God sprak over hoe Hij Israël getrouwd was en hoe ze Hem ontrouw geworden waren.
In dit proces vergelijkt Hij zijn relatie met Israël met een huwelijk en daaraan gekoppeld ondertrouw.
Dit is een interessant gegeven, dit laat zien dat ondertrouw een bekend gegeven was met de Israëlieten.
De betekenis van het woord ondertrouw:
03259 dey ya’ad
1) vaststellen, benoemen, verzamelen, ontmoeten, zetten, ondertrouwen
1a) benoemen, aanstellen, aanwijzen
1b1) ontmoeten
1b2) een afspraak nakomen
1b3) samenkomen, bij afspraak samenkomen
1c) doen ontmoeten
1d) gesteld worden, geplaatst worden, vastgesteld worden
Zo zien we de betekenis van dit woord als zijnde, een vaststellen, een benoemen, een afspraak, een samenkomen. Al deze woorden spreken over een afspraak, over een overeenkomst. In al deze dingen zien we officiële formaliteiten die te maken hebben met een Bijbels samenkomen in het huwelijk.
Als we de Joodse tradities gaan bekijken zien we:
De periode voor het trouwen brengen de bruid en bruidegom apart door. Dit is meestal een week. Ze zien elkaar pas weer tijdens de bruiloft. De dag van de bruiloft wordt gekenmerkt door vasten om zich te concentreren om hun zielen die zich nu met elkaar gaan verbinden.
De week voor het trouwen:
Bruidegom en bruid mogen niet alleen gelaten worden de dagen voor de trouwerij. Elke Joodse bruiloft is een gebeurtenis van groot spiritueel belang. Negatieve energie 'kelipa' moet worden tegengehouden. Dit kan alleen door de aanwezigheid van een toezichthouder. De traditionele gewoonte is dat bruid en bruidegom elkaar niet zien of spreken de week voorafgaande aan de bruiloft. De bruid neemt een ritueel bad (mikwe) de avond voor de trouwerij.
Conclusie:
In dit alles zien we dat de bruiloft in de Joodse traditie voorafging aan een tijd van ondertrouw, dit totdat de dag van de bruiloft kwam.
Al deze dingen laten zien dat er officiële dingen gebeurden die duidelijk waren zodat een ieder wist wie er gingen trouwen.
Samenwonen heeft deze officiële formaliteiten niet, dus dit komt tekort aan het Bijbelse verbond van het huwelijk.
In de Bijbel lezen we over een bruidsschat.
Gen. 24: 53
We hebben deze tekst eerder behandeld in punt 2a. We hebben daar gezien dat er een bruidsschat werd gegeven. Dit was een uiterlijk teken van het verbond tussen man en vrouw.
De bruidsschat werd gegeven aan de schoonfamilie van de man.
Gen. 34: 12
Deze tekst is ook behandeld onder punt 2c. Daar zagen we ook het principe van een bruidsschat.
Ex. 22: 16, 17
In deze tekst lezen we over een bruidsschat die gegeven word aan de vader van de maagd.
Dit laat zien dat een bruidsschat een goddelijk gegeven was.
Deut. 22: 29
Hier word gesproken over een bruidsschat van 50 zilverlingen.
1 Sam. 18: 25
Hier word gesproken over een bruidsschat in het geval van het huwelijk. Dit kwam voort uit principes die God had gegeven in de wet van Mozes.
Hosea 3: 2
In deze tekst lezen we hoe Hosea zijn vrouw terugkoopt voor vijftien zilverlingen.
Conclusie:
Zo zien we in al deze teksten een beeld dat er met een huwelijk sprake was van een bruidsschat. Wat dit laat zien is dat er uiterlijke tekenen waren met huwelijken, een teken zoals een bruidsschat.
Als we dit vergelijken met samenwonen dan zien we geen uiterlijke tekenen van een verbond, en die waren er wel in het oude Testament.
En terwijl de uiterlijke tekenen kunnen verschillen van tijd tot tijd en van cultuur tot cultuur zien we altijd uiterlijke tekenen.
En als twee mensen gaan samenwonen zijn deze uiterlijke tekenen er niet.
Dus ook op dit punt komt samenwonen tekort aan het Bijbelse verbond van een huwelijk.
Jesaja 49: 18
In deze tekst lezen we over de versierselen van de bruid. Dit laat zien dat een huwelijk gepaard dingen met festiviteiten, met uiterlijk vertoon van feest en van een versierde bruid.
Jeremia 2: 32
Jer. 2: 32 Zal een meisje haar tooi vergeten, een bruid haar gordel? Maar mijn volk heeft Mij vergeten, talloze dagen.
In deze woorden zien we dat een bruiloft gepaard ging met versiersel van een tooi en een gordel.
Psalm 45: 11- 18
Psa 45:13 Des Konings Dochter is geheel verheerlijkt inwendig; haar kleding is van gouden borduursel.
Psa 45:14 In gestikte klederen zal zij tot den Koning geleid worden; de jonge dochteren, die achter haar zijn, haar medegezellinnen, zullen tot u gebracht worden.
Psa 45:15 Zij zullen geleid worden met alle blijdschap en verheuging; zij zullen ingaan in des Konings paleis.
In deze tekst lezen we over het huwelijk van de koning en hoe de jonge vrouw tot hem geleid word in gouden borduursel en in gestikte klederen.
In deze dingen zien we een beeld van festiviteiten, een beeld van mooie versieringen en mooie klederen, we lezen over medegezellinnen en we lezen over blijdschap.
Conclusie:
Dit alles laat zien dat een huwelijk gepaard ging met een bruid die versierd was voor haar huwelijk en dat festiviteiten een deel waren van het huwelijk.
Dit alles geeft een beeld dat een Bijbels huwelijk goed op te merken was. Dit natuurlijk in contrast met mensen die gaan samenwonen, daar is geen sprake van een bruid, geen sprake van versieringen, van tooien of gordels, er is geen sprake van al deze dingen.
Daarom is samenwonen geen huwelijk.
In de Bijbel word over bruidegom gesproken.
Conclusie:
Ook dit laat zien dat er sprake was van een bruid, een bruidegom en natuurlijk een bruiloft.
Als we dit dan wederom vergelijken met samenwonen dan zien we geen bruid, we zien geen bruidegom en ook geen bruiloft.
Daarom komt samenwonen ook op dit punt tekort aan het Bijbelse verbond van het huwelijk.
Ex. 22: 17
In bovenstaande tekst, uit de wet van Mozes, lezen we over de vaderrol in het huwelijk van zijn dochter.
We zien het element van de vaderrol.
-Gen. 24: 3; 38: 6
1 Kor. 7: 36- 38
In 1 Korinthe 7 zien we dat er gesproken word hoe een vader zijn jonge dochter ten huwelijk geeft.
In vers 36- 38 lezen we over vaders die hun jongedochters kon uithuwelijken.
Dit laat zien dat de vaders van deze jongedochters betrokken waren in het huwelijk van hun dochter.
Dit is ook een beeld wat we zien in het oude Testament, vaders waren altijd betrokken in het huwelijk van hun dochters.
Conclusie:
Als we kijken naar al deze voorbeelden van huwelijken in de Bijbel zien we een beeld ontstaan dat er altijd familie en vaders die betrokken waren in de voorbereidingen en het voltrekken van het huwelijk.
Als mensen gaan samenwonen worden aan deze principes niet voldaan, dus kunnen we ook niet spreken van een huwelijk.
Samenwonen kent maar twee partijen, een huwelijk kent er drie.
Mal 2:14 Gij nu zegt: Waarom? Daarom dat de HEERE een Getuige geweest is, tussen u en tussen de huisvrouw uwer jeugd, met dewelke gij trouwelooslijk handelt; daar zij toch uw gezellin, en de huisvrouw uws verbonds is.
Als we kijken naar het verbond van het huwelijk zien we dat in een huwelijk er altijd drie partijen zijn. De man, de vrouw en God.
Als mensen gaan samenwonen dat zijn er maar twee partijen, dus dat is er één te weinig.
Als we kijken naar dit vers zien we twee belangrijke principes.
Het eerste is dat God een getuige is geweest van dit huwelijk.
We lezen dan ook in Mattheus 19:
Mat 19:4 Doch Hij, antwoordende, zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, Die van den beginne den mens gemaakt heeft, dat Hij ze gemaakt heeft man en vrouw?
Mat 19:5 En gezegd heeft: Daarom zal een mens vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn;
Mat 19:6 Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar een vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.
We lezen dan hier over het principe dat was “God heeft samengevoegd” de mens niet mag scheiden. Het huwelijk is een instelling van God en als twee mensen door het verbond van het huwelijk aan elkaar verbonden worden dan is God een Getuige hiervan.
En wat door God samengebracht is mag de mens niet scheiden.
Dan is er een tweede principe.
God spreekt over de vrouw uws verbonds.
Het woord verbond is een woord dat spreekt over een overeenkomst, over een verbintenis, over een afspraak.
Het woord verbond:
01285 b@riyth,
1) verbond, overeenkomst, verbintenis, afspraak
1a) tussen mensen
1a1) verbond, verdrag, verbintenis, bond (tussen mensen)
1a2) constitutie, verordening (van monarch tot onderdanen)
1a3) overeenkomst, afspraak (van man tot man)
1a4) verbond (van vriendschap)
1a5) band (van huwelijk)
1b) tussen God en mens
1b1) verbintenis (van vriendschap)
1b2) verbond (goddelijke verordening met tekenen of afspraken)
2) (uitdrukkingen)
2a) verbond aangaan
Conclusie:
Als we naar deze dingen kijken en dit overdenken zien we dat God een getuige is van een huwelijksverbond. We zien dan ook dat de mens dit verbond niet mag scheiden.
Als we dan denken vanuit samenwonen, als twee mensen samenwonen kan er nooit officieel worden gescheiden, dit omdat er nooit een duidelijk contract is tussen twee mensen.
Dit laat zien dat samenwonen geen verbond is zoals God het huwelijk-verbond heeft gemaakt.
In veel dingen die God heeft gedaan heeft Hij altijd uiterlijke bezegeling gegeven.
Denk aan de instelling van koningen en priesters. Koningen en priesters werden gezalfd.
Wat we in deze dingen zien is dat God altijd aan de mensen aan de buitenkant wilde laten zien wie een bepaalde bediening had gekregen.
Zelfs het Christen worden gaat gepaard met een uiterlijk teken, de doop.
Als we kijken naar mensen die Christen zijn, deze mensen hebben ook een uiterlijk teken van het verbond dat ze maken met God, de doop.
Zo is ook het huwelijk verbonden met uiterlijke tekenen.
We hebben al laten zien onder punt 2- 7 dat er onder alle culturen verschillende uiterlijke tekenen waren die verbonden waren aan het huwelijk. We hebben gesproken over de geschenken die werden gegeven aan de familie van de bruid, we hebben gesproken over de bruidsschat, we hebben gesproken over de bruid en haar versiersel, we hebben gesproken over bruid, bruidegom en we hebben gesproken over de rol van de vader in het huwelijk van zijn dochter. Dit waren allemaal uiterlijke tekenen die samengingen met het verbond van het huwelijk.
Conclusie:
Al deze genoemde elementen zijn geen deel van samenwonen, daarom is samenwonen geen huwelijk in de ogen van God.
God vereist van ons dat we de overheid onderdanig zijn. We lezen in Romeinen 13 woorden over dit onderwerp.
Rom 13:1 Alle ziel zij den machten, over haar gesteld, onderworpen; want er is geen macht dan van God, en de machten, die er zijn, die zijn van God geordineerd.
Rom 13:2 Alzo dat die zich tegen de macht stelt, de ordinantie van God wederstaat; en die ze wederstaan, zullen over zichzelven een oordeel halen.
Rom 13:3 Want de oversten zijn niet tot een vreze den goeden werken, maar den kwaden. Wilt gij nu de macht niet vrezen, doe het goede, en gij zult lof van haar hebben;
Rom 13:4 Want zij is Gods dienares, u ten goede. Maar indien gij kwaad doet, zo vrees; want zij draagt het zwaard niet te vergeefs; want zij is Gods dienares, een wreekster tot straf dengene, die kwaad doet.
Rom 13:5 Daarom is het nodig onderworpen te zijn, niet alleen om der straffe, maar ook om des gewetens wil.
Wat we in deze woorden zien is dat de overheid over ons gesteld is. Dit is door God zo ingesteld, de overheid is door God geordineerd. (vers 1)
Dit laat zien dat de overheid een instelling van God is.
We zien ook in deze tekst dat wie dan de overheid wederstaat die wederstaat ook God. Dus toewijding naar de overheid zou voor de gelovige van groot belang moeten zijn.
Want als we de overheid tegenstaan, dan staan we God ook tegen. (vers 2)
We zien in vers 3 dat de oversten niet over ons gesteld zijn tot kwaad maar tot het goede.
Als gelovigen zien we dan een aantal dingen, 1) de overheid is ingesteld door God, 2) wie de overheid verwerpt die verwerpt ook God, 3) de overheid is daar voor het goede in ons en voor ons.
Wat zien we dan? We zien dan dat de overheid een onderscheid maakt tussen getrouwd zijn, samenwonen en nog andere vormen van relaties tussen mensen.
Wat zien we dan nog meer? We zien dat als twee mensen gaan samenwonen dat ze niet getrouwd zijn.
Als we kijken naar een huwelijk dat door de overheid voltrokken word dan zien we alle elementen Gods op zijn juiste plaats.
Als er een huwelijk voltrokken word, dan zien we een bruid, een bruidegom en een bruiloft. We zien een bruid die getooid en versierd is, we zien familie dat een deel is van dit geheel, we zien festiviteiten, we zien getuigen en we zien cadeaus.
Deze dingen komen overeen met het Bijbelse verbond van een huwelijk.
Als mensen gaan samenwonen dan zijn deze elementen er niet.
Dus samenwonen komt tekort aan het Bijbelse verbond van een huwelijk.
Als we nadenken over het verbond van het huwelijk zien we dat dit heel positief is.
Veel mensen denken aan het huwelijk in termen als vrijheidsberoving en als negatief.
Maar het verbond dat God heeft ingesteld geeft juist bescherming.
Zo zien we in een huwelijk dat er een belofte word gegeven.
Deze beloften worden gegeven ten overstaande van familie, vrienden, getuigen, kennissen en allen die er zijn.
We zien dan dat de essentie van het huwelijk een eeuwige belofte is aan de andere persoon.
De essentie van een huwelijk is ware, zuivere en eeuwige liefde.
De liefde die God heeft laten zien is daar de basis in.
In 1 Johannes lezen we dat God Zijn liefde heeft geopenbaard in het GEVEN van Zijn Zoon.
God heeft Zijn liefde geopenbaard in het GEVEN van Zijn Zoon en dat is de basis van Gods liefde. In het huwelijk geven twee mensen zich aan elkaar.
Als gelovigen moeten we deze liefde openbaar maken in deze wereld.
Dat doen we door dezelfde “onbaatzuchtige liefde” te laten zien en zo ook in het verbond van het huwelijk.
Voor de meeste mensen die gaan samenwonen is er puur een egoïsme aan het werk. Er is een egoïsme aan het werk dat stelt, ik kan weglopen zonder teveel consequenties.
En dat is “baatzuchtige liefde”. Dit zal niet zo in alle gevallen zo zijn, maar in de meeste gevallen is dit wel zo.
Zo zien we dat samenwonen een vorm van baatzuchtige liefde is en niet is naar de onbaatzuchtige liefde waar God ons in voorgaat.
Het verbond van het huwelijk geeft ware liefde. Het verbond van het huwelijk geeft een bescherming. Ware liefde en ware bescherming geeft zekerheid en dat geeft hoop.
Zo is het verbond van het huwelijk, dat naar de wil van God is, een bescherming van beide “totdat de dood ons scheidt”.
God geeft ons de woorden, “wat God samengebracht heeft scheidde de mens niet”. Dat is ware liefde en dat is ware bescherming. Weten dat de ander naast ons blijft staan wat er ook maar gebeurd, is dat geen belofte die we allemaal willen krijgen. Dat geeft rust.
Dat is was het verbond van het huwelijk geeft, rust en éénheid.
En dat is de wil van God.
De essentie van samenwonen is baatzuchtig en niet naar ware liefde, het verbond van het huwelijk is onbaatzuchtig en naar ware goddelijke liefde.
In conclusie:
Als we kijken naar de mensheid zien we dat de mens altijd een vorm van egoïsme met zich meedraagt. We zien dat in wat we het humanisme noemen.
Humanisme is er om de mens centraal te stellen. In het humanisme staat de onafhankelijkheid hoog in het vaandel.
Dit humanisme heeft zich geopenbaard in vele vormen en ook in relatie tot het huwelijk dat door God is ingesteld.
Het huwelijk, door God ingesteld, is een heel mooi principe.
Dit huwelijk is ingesteld voor twee mensen, voor de bescherming van deze twee mensen en voor het voortbrengen van het volgende geslacht. Dat is Gods intentie met het huwelijk.
Een huwelijk betekent dat er beloften en rechten gegeven worden aan beiden partijen, elk in hun eigen context. De man is het hoofd van het gezin en de vrouw is de hulp van de man.
Copyright © 2019 Gert-Jan van Zanten · Webdesign by BinR
All Rights Reserved · webbijbel.nl
Hosted by 
